دانلود گزارش جلسه 1097 به تاریخ 13940316 فایل PDF / لینک مطلب / فایل صوتی
به نام آفریننده‌ی زیبایی‌ها
درود دوستان عزیز. جلسه‌ی ما مانند دیگر شنبه‌شب‌ها در مسجد قائم تشکیل شد. مانند اغلب جلسات انجمن قطب در چند سال اخیر چند نفری بیشتر نبودیم. یک سالی هست که جلسه را با صد بیت از شاهنامه آغاز می‌کنیم. تا پیش از این فکر نمی‌کردم شاهنامه‌خوانی این‌قدر تخصصی باشد. من خود اولین بار وقتی که دبیرستانی بودم شاهنامه را خواندم البته تنها دفتر اول آن را که به قسمت‌های اساطیری شاهنامه می‌پردازد. بعدها هم گاه و بیگاه تورقی می‌کردم و چند صفحه‌ای می‌خواندم و گمان می‌کردم که در لااقل روخوانی شاهنامه مشکلی نداشته باشم. اما حالا وقتی که هر هفته صد بیت شاهنامه را با دقت می‌خوانم و نسخه‌های مختلف را با هم مقایسه می‌کنم و کلمه‌ها را در لغت‌نامه پیدا می‌کنم تازه می‌فهمم که بیشتر چیزی که راجع به شاهنامه و خواندن آن درک کرده بودم مبتنی بر گمان خودم بوده است و اگر قرار باشد هر مصرع و هر بیت را درک کنم چیزی یاد ندارم. در حال حاضر این صد بیت شاهنامه در ابتدای جلسه به من انگیزه می‌دهد تا هر هفته در جلسه‌ی شنبه‌شب‌ها شرکت کنم. هر هفته این صد بیت را از سه نسخه‌ی مشهور مقایسه می‌کنم و لغات را هم در فرهنگ‌های دهخدا، معین و عمید و همچنین در شعر دیگر شاعران جستجو می‌کنم تا بتوانم لااقل متن را بفهمم. هرچند ده- بیست ساعت وقت می‌گیرد اما ارزشش را دارد. کاش دیگر دوستان هم در طول هفته به متن توجه می‌کردند تا بتوانیم راجع به برداشت‌های مختلف ابیات با هم صحبت کنیم اما نظراتی که دوستان راجع به ابیات می‌دهند بدون مقدمه است و غالبا همان لحظه به ذهن‌شان می‌رسد. فکر می‌کنم دوستان شاعرم بیشتر در همان مرحله‌ی گمان هستند و لابد خیال می‌کنند که شاهنامه یاد دارند و به خود زحمت نمی‌دهند در هفته نگاهی به ابیاتی که قرار است خوانده شود بیاندازند. اگر شاعرانی علاقه‌مندی مانند استاد سید علی موسوی نبودند حتی اشکالات روخوانی‌مان هم در جلسه رفع نمی‌شد. ما غالبا به شعار دادن عادت کرده‌ایم و اگر همایشی راجع به فردوسی برگزار شود همه فریاد برخواهند آورد که «وا دریغا زبان پارسی از میان رفت و تازیان بر ما چیره شدند و چه و چه ...» اما وقتی قرار است مثلا پنج یا ده ساعت در هفته برای شاهنامه وقت بگذارند از هر هزار نفر از آن سینه‌چاکان یکی هم حاضر نیست. من تمام وقتم را به ادبیات می‌گذرانم در واقع چیزی از این مهم‌تر پیدا نکرده‌ام که برایش وقت بگذارم اما همیشه آرزو داشته‌ام که ای کاش با یک جمع علاقه‌مند به ادبیات آشنا می‌شدم و می‌توانستم با ایشان یک به یک آثار ادب کلاسیک را بخوانیم و دوره کنیم یا به تعبیر بهتر گل بگوییم و گل بشنویم. بار دیگر با گزارشی دیگر از شنبه‌شب‌ها در خدمت‌تان خواهم بود. دوستان خواننده می‌دانند که تمام بخش‌های گزارش در جلسه مطرح نمی‌شود و این گزارش‌ها بیشتر مانند یک هفته‌نامه‌ی ادبی است که انتشار منظم آن وادارم می‌کند که به چیزهای بی‌خود مشغول نشوم و وقتم به تمامی با شعر و ادبیات بگذرد. گزارش این هفته را در ادامه خواهید خواند.
در این شماره خواهید خواند:
1- بازخوانی ادبیات کلاسیک؛ شاهنامه‌ی فردوسی؛ بر اساس نسخه‌ی ژول مُل؛ قسمت سی‌ام؛ بیت 2901 تا 3000
2- کنفرانس ادبی؛ شعر زرد (نقدی بر شعر امروز)؛ علیرضا بدیع
3- شعرخوانی؛ استاد احمد نجف زاده، سید کاظم بهشتی، سید علی موسوی، علی اکبر عباسی، بهمن صباغ زاده، علی محمودی، اکبر میرزابیگی.
4- گزیده‌ی شعر تربت؛ غزل؛ باید چگونه بگذرد این روز و حال من، فرشته بهبودی
5- شعر محلی تربت؛ شعر شماره‌ی 37 کتاب خدی خدای خودم، غزل، بس که دل بردی و سختی مو به تو خو نمنم؛ قسمت دوم (از دو قسمت)؛ استاد محمد قهرمان
6- ضرب المثل تربتی؛ احمد پوده همان که بوده؛ گردآورنده بهمن صباغ زاده
7- شعر طنز؛ نامه‌هاى مرد ذلیل (نامه سوم)؛ ابوالفضل زرویی نصرآباد؛ گردآورنده علی اکبر عباسی
8- فراخوان‌ها؛ انجمن شنبه‌شب‌ها، جلسه‌ی مثنوی خوانی، جلسه‌ی تفسیر قرآن، جلسه‌ی شعر استاد رشید، انجمن شعر باران، انجمن داستان نویسی، نافه (نشست انجمن‌های فرهنگی هنری شهرستان تربت حیدریه)، کتاب‌سرای بهارک، کارگاه تخصصی شعر جوان بیرجند، اوسنه‌های محلی ولایت زاوه، وبلاگ سیاه مشق (مطالبی پیرامون شعر ولایت زاوه: شامل رشتخوار، مه‌ولات، دولت آباد و تربت حیدریه)
جلسه، ساعت 19:24 بعدازظهر آغاز شد.